Olsaydım bemberrak su, taşsaydım yatağımda
Kirlenmemiş, çocuk gibi masum;öylesine engin ve yürekli
Çekinmeyen vermekten; ekmeğini,paylaşma güzelliğini
Taşısaydım hesabını, onurunu daima, şu yaşamda.

Diretiyorum sanki dün gibi,inatla
Hayatsa su koyveriyor bu inada, hep zorluyor da
İçimde bir his var biliyorum, masum
Belki de iyilikle kötülüğün çarpıştığı
İradenin sınırlarını ve nefsi kandırmaya odaklı
Yıkılıyorum ansızın;kalkıyorum,bu ki benim kabusum.

Asla yenilmemeliyim, pes etmek yok
Etrafta sıradanlık,yeknesaklık say alabildiğine
Durmanın yolu geçti çoktan, ok çıktı yaydan
Ya sürünürcesine ileri, ta zirveye
Ya da yaşanmamış gibi savrulmalı;hiçliğe,rezilliğe…

Onurlu durmak, anlam katacaksa hayata
İz kalacaksa okunası öykülerle size dair
Yaşanırsınız yıllar boyu; eskimeden, asırlarca
Çıkarsınız beden denen elbiseden usûlünce
Girersiniz zihinlere süzülerek ve rahatça.

Ne güzeldir ömre ömürler katmak
Değer biçilmez bir keyif, yüreklerde hep yaşamak
Gönül elçileri gibi derin, çocukluk düşleri gibi renkli
Lütuf katmak şu hayata, petek petek bal taşımak

Olmalı hisler insanî,ecel gelir alır canı
Ne rütbeniz,makamınız, ne paranız kalır bakî
Pırlantalar kadar görkemli, beşer için hep erdemli
Ya ilimdir, ya da edep; ihya oluruz onlarla elbet
Almalı rızayı kuldan,hayat denen kısa yoldan
Kibir,riya düşmanını uzak tutmalı bu candan.

Varsın desinler sana deli,
Akıllı, mantıklı olsunlar hepsi.
Sonbaharda yaprak gibi savrulur, deli diyenler
Oysa zamana yenilmez, deli denilen yürekler,
Geçer demi bu hayatın, dolar güzellik sanıyla
Unutulmaz adın senin,anılır bir iki duayla.
Oğuzhan KÜLTE