Nergis’in vaktiydi şimdi
dar yollarına sarılmış iplerin bildiği düşman
bir tutam sevgi barındıran, iplerini çözen
nergisli sepetlerle ahenklik kollarına önüne serilen yolun
gözlerine bile ihtiyaç yok iken vede seslenmene ne gerek
sen bul onu kokusundan sor rüzgara tarağında tüter...

Bir sirayet edişi vardır kelebeklerin dansından
bulutlar nasılda alkışlıyor bir bilsen
kemanla birlikte coşan duygulara sorsan
neden güdersin? umrumda mı güderim işte derler
güderler, zira durmak bilmeyen alkışlamalar hoş ve...
durmadan parıltı bulan her tebessümüne uğur böcekleri ne yapa!

Ne tumturaklı gazeller yazılmalı nergislere
her güzelin yapraklarında yoktur bu denli mutabık
heybetli bir asif dahi dizginleyemez, kopartamaz
o inanç şarabıyla boğulmuştur zira ruhları ve bedenleri
sarhoş olmamak elde midir? zarif kokusuna giyindiğinizde
son bir kez elden geçirmeli gitmeden o kıymetini
Zira hatırlatmak gerekirse nergis vaktidir şimdi
Kendine aşık olan nergisin vakti...