Bir rüzgar olup neşeleri uçurmak varken
Ağaç olup gövdesi misali durmak neden!
Kollarını sarmaladı köklere çevirdi aniden
O ki onu ağaçlar gibi kılıp boşluğa iteleyen

Aah ahh çok soğuk buralar…
Buralar öyle soğuk ki zira hiç bir şey var
Ne üzüntüler ne de tutulamayan sözler yer arar
Ne sevgiler ne nefretler ne de tutkular…

Sadece hissetmeden izlemek etrafı
Ölmekle yaşamak arasında tatsızdı
Onu ağaç eden ruhunda ki dargınlık mı?
Belkide kendine olan nedensiz dargınlığı

Nedensiz dargınlık nedir bilir misiniz?
Kendinde bir şeyler aramaktır şüphesiz
Etraftaki tehditleri bırakmaktır kimsesiz
Kimsesizlikten ölürler sebepleri sizsiniz
Size yapışmalarına müsade etmeyen yine sizlersiniz

Bu dargınlık dar eder insanı
Etraftaki tehditler sanki daha mı insaflı!
Şartlar zor olsada caddelerin tadı
Yürüyünce başkasına aynı lakin ona farklı

Eskiden ki dar fikri yaşamını genişleten idi
Şimdi yaşamı dar da olsa fikri hür bir gençti
Nede olsa dargınlığı çok düşünmesinden idi
Fikri açmak uğruna artık dargınlığı dar gelirdi

Değişmek mecburiyeti iyi yönde
Yok incinmek zira kalkanın sende
Kalkan oldu değişen benliğin bak atiye
Güzelliklerin nağmeleri duyuluyor her yerde…