Sen’ki karanlıklarımın ardından
Bir yıldız parlaklığında ışıldayan
Gözlerimi manasız boşluklardan çeken
İçimdeki isyankar şehirleri yıkan
Sevgi kıtlığından çekip alan
Sevgisine özlem duyduğum
Sevgili hoş geldin

Bakışlarımın eşelediği topraklarda
Kül yerine çiçek açtıran
Yüreğime bir ırmak serinliğinde dolup taşan
Fukara uykulardan uyandırıp
Bir çocuk kuytuluğunda
Sevda duldasının altında koruyan
Hayatı aşılayan
İsyanları bağrımdan söküp atan sevgili

Yıkıldı özlemleri tapınaklarımın
Kör kuyular taştı gelişinle
sahte gülüşlerden
Yaşamaya yabancı
Kırık düşler ülkesinden
Çekip aldın sevginle

Doğmazdı sanırdım bir daha güneş
Yıkılmazdı bentleri yalnızlığımın
Zincire vurulmuş bileklerimin
Acısı kabuk bağladıkça
Direnişlerimin ardından
Külünden tutardım ateşi
harlanırdı tenimin sıcaklığıyla
şimdi sen varsın sevgili
sen çektin beni
umarsız hayatın çelişkilerinden
hoş geldin sevgili

HÜLYA ÇELİK