İblisin kaybettiği noktada kazanmayı umduk
basit, çerçevesiz sadelikle güzeldi
arkadaşlar sessizce terk ederken
geriye kalanların ekho’su olabilecek kadar çaresizdin
beni yargıladın, bizi aynı zamanda kınadın,
gözlerini saran ışığıydı yalnız kaybediş zamanın

İşkembeden sallayarak olsaydı, olurdu da
bir süreliğine kendini affettirebilirdin yaşam olgusuna
hiçbir mana kalmadığına atıf yaptığımız nesne bütününde doğaçlama
zevkle bile öldürmeyen bir lanetti kalbi donduran
İşkenceden oldu, gözlerinin ferini emdi şuursuzluk
niyet etmeden kötülükle
kötülükle tuzlu bir tansiyon krizini bekliyorduk
çok istiyordun erimek

Zamanla alışkanlık halini alıyordu emek
esnek bir periyodun ilk uzun soluklu triajıydı
naif oldun, zayıf olmamak pahasına da suçlu
suçsuz bir insana atılan tokattan fazlasına maruz kalmanın
kravatlı haftaiçi muhabbetlerine katlandım
sen iyiydin
daha iyi olamazdın
saçların vardı

Tırnağına kan rengi ojeler süren yalnızlığın bilinçsizce yaklaşımıydı
ağaçlandırılmış bir boşluğun neminde
unuttuğu duygularıyla kadın başını çevirdi
kırışık bir kedinin karışık yağmur damlalarına verdiği ilk tepki
sevenlerin yüreğini ağzına getirdi

kınadın, büyük sözler ettin
yaşamak pahasına göç edenlerin gurursuz bakışlarında
tok sesli bir orospunun gece yalnız kalma korkusunu taşıyan
büyük yüzölçümlü şehirlerde yüzsüzlük yaptın
Çünkü beni kınadın,
Bunu sen yaptın
bilerek ve isteyerek kabul ettin suçunu
suyunu bilerek rahatsız ettin
suyuma kadardın
suyu terk edene kadar incindim

Dil bitti, algıda seçicilik küllerinden yeniden,
altını çizen bir şey,
bir ferman vardı sevişmeler öncesi
kronolojik olarak sağlanan bir bilgiydik
İstatistiğin bile istemeyeceği türden gerçek
ölümün yakınında günler bir çiçek kadar küçük
ardımdan çalacak mızıka kadar da mavi
siyah bir yüzün gülüşündeki kimsesiz yürüyüşlerim
içime dökülen betonda açan nergisti
isimsiz sevineceğim yıllar da pek yakında
koca kanatlarıyla, yalnız ve kirli bir martıydım

Kabul edersiniz bir kez daha, bir kez daha bakayım
Bulutların yol alışına