gökyüzü sevişmelerini bilir misin sen
yağmur ve güneşin dansını
uçsuzluğu bitmesin diyecek kadar sevilen gökkuşağını




bu sevide kimse ölmeyecek diyen bir sesti kulağımdaki
ya da öyle hissettim, bilmiyorum
ruhuma üflemiş gecemin karanlığını meğer
feri kalmayan mum gölgeleriyle


biz
inatla soyunduk hayata karşı onunla
gün de
soyundukça açılan pencerelerden battı sanırım
bir türlü
demirlenemedik çıplaklığımıza
tüm koyuluğumla
ve
iç sesimin kekemeliğiyle öpmüştüm oysa
dudak kıvrımlarından
yüzünü şiirlerde seyrederek



ıssız bir can vitrini şimdi kalbim
ellerim
pas tutan parmaklarıyla
nefessiz dizelere meylediyor
-buruş buruş tüm renkler
tan vaktinde bile sevmeye kalksam nefesini
hüznüm abdest alıyor yokluğuyla
uyanıyorum sonunda
sonsuzluk giyinmiş rüyamdan


....




bugün anladım
bir an’a dokunmanın son bölümündeyim
eylül dökülüyor sonbaharın perçeminden
bu son olsun dedikçe kalp









kuzeyinkızı/çöküş