8
Yorum
36
Beğeni
0,0
Puan
1745
Okunma
gelincik tarlası saçlara hüzün düşerken
mum alevinde raks eder gece
dönüşsüz makamlarda çınlar ses
bölünür kimlik
sevilmeyen rüyaların girdabında
çakıl taşlarına dolanır ayaklar
git gide
kuytusuna çekilmeyen gölgeler örtü olur üzerine
fermansız bir emrin ilmeği boyunda
düğüm düğüm avuç içleri
su gibi aksa da zaman
bilinir
firâkı yakındır u’mutsuzluğun
sonuçta
gün ışığına âşinadır gözler
üryanlık
deminden ayrı düşen iplik parçası sanki
tek tek tüketilen ölümler ardı sıra
yorgunluğu haykırır sesin tınısı
sessizce çağlar kabuksuz yaralar
kimse duymaz
kimse bilmez kanamışlığı
...bir tek o
dilin esrikliği günahsızlıktan oysa
söylenen her söz o’na ait
göz pınarları kelepçeli ölümüne
gözyaşına yer yok çünkü cennette
bir sen olacaksın gökyüzünde
bir de
o
....güzeller güzeli boncuğuma
kuzeyinkızı//gözyaşınınardından
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
