kırmızıyı mesken tuttum kendime
kaybettiğim anların telâşesindeyim sanırım
bi-r ikindi gölgesine sığınmaya çalışan kum tanesi misali
çaresizlik diz boyu
hayat da
bir ateş çemberi zaten
dön dolaş hep aynı terane


kana susamış tarifsiz bir sancı yumağını
başımda taşıyorum sanki
d’okundukça kana bulanıyor ellerim


musallaya çevrildi yüzüm
buz kesiyor ardı bilinmeyen yolların imi
üstelik
yeni bir rehavetin kapısını aralıyor
kılı kırk yarmışlığım
-kırkında da aynı acı




ayracından bölünmüş bir öykü tutturdum dilime az önce
gülüşü
talan edilmiş bir viraneye hapsedilmekten yorgun
ve zamanın ardında kalmaya müptela
sadece
tespih tanelerinden avuçlara dökülen dünlerin kanaması dursun
yeter bana
sarmalıyım neticede
sükunetle öptüğüm yaraları

insafsız kasırgalarda tutuşan eteklerim
duyusunu yitirmiş kızıl günahların alevinde ölmeli


...bitti









kuzeyinkızı/benbendengeçerken