imkansızlıklara merhem olur diye
kırığını ayrı koydum kalbimin

....



duyusunu yitirmiş kelimelerle
kıyama durdu yüzüm
yitirdim çatallaşan sesimi
aldırmadım
boşluklarda sallandı kirpiklerim
amin diyerek aldığın her nefes
boynuma borçtu
öptüm alnından tek nefeste
durdu kalp atışım



yastık niyetiyle
sen nöbetlerine koydum başımı
karanlık sarktı penceremden
masallar anlatarak
susturdum koyunun korkusunu
kadife rengiydi ay
ışığında
gözlerimi kanattım
-gecemden geçtim



kuşları özümsedim ruh dilsizliğimle
bulutlar sıyrıldı göz pınarımdan
sahte bir şefkate el açtım
kalbime yuva yaptı hüzün tümörü
ellerim gebe kaldı parmaklarıma
her birinde ağır yenilgiler
yaşlandı ağladığım duvarlar
-özlemimden geçtim



sevginin acziyetinde
yönünü bulamayan göç gibiydi bedenim
eteklerim oynaştı kırmızıyla
köşe başlarında yitirdim arzuyu
serabına aldandım
sesin okşadı yüzümü
-tenimden geçtim








kuzeyinkızı/benbendengeçtim