İşte, içinizden biriyim ve gayet sade
Kent hayatı yıktı beni,getirdi ne hâle
Oysa ne mutlu hisseder insan, eminim
Ben asla metropollere ait değilim.

Özledim, hem de çok özledim
Sıra sıra dağları izlemeyi
Erkenden kalkıp seher vaktinde
Doğuşunu güneşin, ufkun önünde
Ve elbette iştahla yenilen kahvaltıda
Esen sabah yelini tüm sevecenliğiyle
Doğayı çekmeyi içime,soluk almayı
İçerken şu çayı keyif bulmayı,…

İnlerdi sazım el becerimle,
Yanık çıkardı sesim gayet aheste.
Dizilirdi mısralar gurbete doğru
Kah yukarıdan inerdi bir tınılar
Kah peste kılardı karar.

Dinlemesi bile güzeldi o türküleri
Herbiri içime sevda sarardı
Severdim çiçeği de, kuşu da, ağacı da
Başka bakardı gözüm, her şey güzeldi.

Saradım bir sigara tüterdi ucu
Yanan sigara değil, özlemdi sanki
Memleket havaları gelirdi aklıma
Sanki uyanırdım ben çocukluğuma.

Arıyorum o köyleri adı konmamış
Her çam dibinde sanki bir hatıra kalmış
Kimi kazımış adını kütüğüne ağacın
Kimi de yazmış sevdiğini düzüne
Enginlere doğrulmuş eski bir kayanın…

Ey doğa, sensin içimize hitap eden
Sensin bizi özümüze döndüren
Bir bakarsın derenin şırıltısında
Belki de keşfedilmemiş zirvenin başında
Bulursun kendini mutlu olursun
O an tüm dertlerinden kurtulursun.

Yok elbette zamanı insanın hayat akıyor
Gecenin bir vaktinde gökten yıldız kayıyor
Diyorsun ki tutayım şimdi bir dilek
Ebedî hep seni mutlu edecek.

İşte bu yüzden dostlar hep kaçarım
Kuru kalabalıktan hemen bıkarım
Kimi ağlar,düşünür,kimisi terler,…
İnsanların her biri farklı haldeler.
Bulamazsın gerçek dost kentte ebedî
Samimiyet denilen eski bir melodi
Çocukların oynarken aldıkları hevesi
Biz de dönderirdik o yıllarda demir çemberi.

Anlardık küçüklerin mutluluğunu içimizde
Hoş olurdu gönlümüz minik tebessümlerle
Kent hayatı çürüttü, kuruttu bizi,
Eski resimlerde buluruz şimdi teselli.

Var yine de inatla, sevmek hayatı
Fırsat buldukça insan doğaya çıkmalı
Görmeli arıyı, çiçeği, börtü böceği
Bilmeli değerini, doğayı sevmeli.

Aslında ait olduğumuz yer, o saf doğadır
Önemli olansa, özünde kendini bulmaktır.
Anlamaktır hayatın şu gizemli yanını,
Sabırla örmeli, emek ve özveriyle
Nakşetmeli sevgiyi, edebi ve ilmi
Bakmalı bir geriye bıraktığı esere
Doldurmalı yaşamı, kucak dolu sevgiyle.


Oğuzhan KÜLTE