Hayatım inceldiği yerden kopuyor senden sonra,
Bana miras bıktığın sessiz gecelerden bir şiir yazdım sana, dinlemeni istedim...
Bu gün varya acayip bir sensizlik kokusu geliyordu burnuma...
Yağmur yağıyordu ulan yazın ortasında,
Bana ağla der gibi..
Dök içini der gibi.
Kalem bu gün icat edilmiş gibi geldi avuçlarıma,
Sensizlikten söz etmesem olmazdı.
Hem sensizlik yaman bir şiir tuzağıdır,
Elin kolun gider kalem kendiliğinden harfler çizer oraya..
Konuştukların yazılıyordur adeta...
İşte bu kalem kendiliğinden dönüyor sevgilim..
Hani ne kadar kaçarsam kaçayım virajlar hep sana dönüyordur ya,
Aynen öyle.
Tam orada geldin aklıma.
Tabi hemen bir sigara... Bir an orada ölmeyi istedim.
Seni görmeyeceksem ölmeyi..
Duygularım yönelmeyecekse boşluklarına.
Hepsinin canı cehenneme bir amacım yoksa hayatta,
orası sağlam bir tercih olurdu.
Olurmuydu?... Denerdi mutlaka...

bizden artık geçenleri anımsıyorum bu gece..
Geçti bizden çocukluk saflıkları..
büyümek özletiyor insana ufak bir kerata olmayı.
Büyümek yıllar düşerken takvimlerden,
Kahrolası o geçmişi herzaman özletiyor insana orada sen varsın..
Orada zaaflarımın hepsi var.
Orda durmak bir tokat atmaktır hayata benim için.
Benim olan herşeye rest çeker gibi.
Benim olmayanlarda kaldı düşüncelerim...
Düşüncelerimin sonu gelmiyor.
Özlüyorumdur belki ama,
özlüyorsundur da sen.
Gururun ve engellerin, keşkelerin bağlıyor seni oraya..
Sen orada keşkelerle savaşırken ben var olan bütün kılıç darbelerimle.
nasıl olsa bir gün yanında zamanım olur diyerek.
hepsini yiyerek geliyorum sana.
Sen benden gidiyorsun.. benim bir adımıma iki adımın ilerliyor orada...
Sen hep gidiyorsun ben hep burada.
Bizim için gereksiz olan her detayı seninle bütünleştirip veriyorum ateşe..
sen artık yoksun derken bile;
sen varoluyorsun bir şekilde.

Sen hep varsın da;
her istediğimde ulaşabilirim sana..
Ama yokken bile bu kadar sessiz değildin sevgili..
ama..


ybarskanmay 23.07.2018
00:27