Kişi aşık olmadan seviyorum dememeli, ne Allah’a ne kul’a..

Sanki ; kılıçsız, kalkansız ve kansız bir savaş var tüm cihanda
Herkes herkesi kandırıyor, herkes herkesi inandırıyor
Bazen Allah adına, bazen sevda adına

Hakikatten uzak sevdalarla gönül beşiğinde yürek sallayanlar, birbirilerinin yüzüne bakıp "seni seviyorum" diyorlar
Oysa Matruşka bebekleri bizden daha samimi, her biri bir diğerini içinde taşıyor
Ya biz ; Ben, söz de senin içinde.. Sen onun içinde.. O bir başkasının..

Bazı İnsanlar ;
Enaniyetin prangasını boynunda isteyerek taşır,
Bakar görmez, bilir eylemez, ham’dır pişmez, ateş olur har olmaz, kül olur kul olmaz, ten olur can olmaz..
En tuhafı da beğendiği ruha, hayalindeki bedeni koyup sever / sevişir.. ve
Araf da olan kalpler ile ilgilenenler binip ineceği durağı kendileri tayin edemez

Oysa ;
Secdelere emanet ettiğimiz başımızı, emin olmayan omuzlara yaslamak,
Allahın nazargâhı kalbimizi, hak etmeyene bağışlamak
Ne kötü bir tercih..

İnsanlığın
Aşkın
Sevdanın
ve
Mukadesatın ırzına çalınmış bir leke gibi yaşıyoruz..
Avurtlarımız da merhametin sessiz çığlıkları
Aortlarımız da Allahın kutsal damgası
Utanmadan
Sıkılmadan
Korkmadan
Oysa paylaşmak değil miydi bize bahşedilen leri
Söyleyin hangisi bizimdi
Toprak mı
Mal mı
Para mı
Sevda mı
Can mı
Can’a can katan canan, yoksa evlat mı ?

Git şimdi..!
Oysa, kimse kimseye dememeli..

Çünkü biz biliriz göç yükünü sardığımız yolların yalnızlığını
İçre içre süzülürken ıslak ve yapışkan bir hüzün, yarı tuzlu bir sevdanın hanesine uğrar da kapıları açan olmaz
Terk edilmiş bir umut ve uçan kuştan haber bekleyen bir ocak yanmıştır tütmeyen bacanızda
Aşk ile harlanan, endişe ateşinin başına bağdaş kurup, yalnızlığınızın hüznüyle eşelersiniz külleri.. ve közlersiniz ellerinizden dökülen dua kırıklarının soğuk serpintilerini..

İşte sırf bu yüzden ;
Gerçek aşkı yakalamadan.. Aşık olmadan sevmeye kalkmayın.. Allah adına kandırmayın.. Kul’u da bulaştırmayın..

Orhan sun