Zemheriye zemberek kurmuş, yoksul çocukların sadece paltoya ihtiyaçları olduğu gibi ihtiyacım vardı sana
ve sadece seni istiyorken, bir tek sen yoktun yanımda..



Onun yoksunluğu kaç elif miktarı esti
Aşkın nun’unu sâlânın elifi kesti
Ne musallanın ninnisi, ne tabutun beşiği
Lâ yürekte.. Mim dudakta istiva etti

ve aşk ;
Sol gözünden soluna damlayan yaş misali, bir güzellemeden öteye geçemedi



"Biri çıksa da bize bezm-i elestte alnımıza yazılan öyküyü anlatsa"

Ateşi gül bahçesi yapanların, denizleri yaran asaların ve ölülere can veren duaların harfi yoktu zira..
Kays’ı Mecnun yapanın, Ferhad’a dağlar oyduranın, Süleyman’a mührü vurduranın ve Yusuf’a şehirler kurduranın ihtiyacı mı vardı kelâma
Bir tesadüfün arka planında değil, bir tevafukun emri ile hayat bulmuştun ama..!





...
Sanki zamanı ileri sardın
Tufanını sakladın
Bir çölün mateminde
Kuyunun dibinde
Yusuf misali
Bahiranın sinesinde bekler gibi
Bekledim de seni.. Sen gelmedin..!

Oysa, sana dair sözler dizmiştim kekre bir gül bahçesinden
Sen bildiğim ve sen kokan gül yaprakları içinden
Çıkarmıştım hazanım da öte bahara sakladığım gülüşümü
Misk kokusuna sardığım aşk mührünü
Dün gibi hatırlıyorum, sırlayıp rafa kaldırdığım günü

Mührü ters vuracaktın da kaderime, niye geldin o halde “efendim”
Bıraksaydın, ben ölmeyi bilmiyor muydum kederimde
Şimdi sana konuş mu desem.. Sus mu..
Gel mi desem.. Unut mu..

Biliyordun.. Kavmi haram kervanlarında yoktu yola koyulmuşluğum
Karargah kurdular da gönül yurduma..
Bile bile izin verdin gam zabitlerine, umarsızca
Peki Ebabillerim.. Benim Ebabillerim nerede, nereye gönderdin sorumsuzca

Biliyorum, ben sandukanın sırlı örtüsü, sen ideolojinin saklı örgüsü,
madem böylesi bir “şey” yoktu artık cihanda
yeşil bir can suyu dökemez miydin ayaklarımın ucuna

Artık gülüşlerime son verdim
Onlara da elveda
artık yoksun ya,
olmanı istediğim anlarda
hep olman gerekirken hiç olmadığın kadar
ve varsın ya benim olamayacağım söz de aydınlık yerlerde
Gelmem ben artık o yerlere..
Kokundan tanısam da karanlıklarda, adım ve adımlarım karanlıktır artık adına




Ey aşk..


Hani, kaderimi hep yutkundurup yaşattın ya
Hani, Yusuf dilinde destur ile “lâ” sözcüklerim vardı ya
Unut artık..
Ben artık “illa” nın peşindeyim, ne sen benim “efendimsin” ne de ben senin kölenim..




Orhan sun