3
Yorum
24
Beğeni
0,0
Puan
1489
Okunma
sancılı zamanlar doğurdu kimsesizlik
mevsimsizliğin göz çukurunda
özlemlerine tutunan bir hazan türküsü sanki solum
kelimelerden bihaber, ayakları pervane bileklerine
parmak uçlarında
bilinmedik bir rüzgarın tedirginliği
....
ellerimde tuttuğum kimin kalp yarası
hangi suskunluğun çığlığı kulaklarımı delen
ki âmâ bakışlardan dahi ürperiyor hadsizliğim
gri gökkuşağının buz tutmuş koynundan geldim ben
siyahi korkularla sığınılan geceler biriktirerek
ceplerim dolup taştı çaresizlikten üstelik
lakin anladım
pervasız yarınların müptelalığı bu
hiç yadırgama o yüzden
poyrazına katlanamayan üşümüşlüğün cevabını
dizlerimin dermansızlığından geçtim
ama gözlerim..
emelgüneysu
Cevap Yaz