kapıları kapatıp herkese
her şeye arkamı dönüp gidiyorum
umurumda değil istanbulun ömrümden aldıkları
terk ediyorum derbederliği yıkılmışlığı ihanetleri
rüzgara verdiğim hayalleri, sahte sözleri
gözyaşı ile yoğrulmuş maskeli yüzleri


ayrılık şarkıları çoktan sustu
bir ben kaldım tenhasında gecenin
birde buzdan nefesler göğsümde
yeni bir adres bulmaya yürüyorum
yağmur yağıyor
dönüp bir kez daha bakıyorum sokağın karanlığına
pencerelerde parlıyor umarsız sarı ışıklar


hediyem olsun yıldızlara, aya hafifçe söylenen ayrılık şarkısı
mülteci isteklerim, saklı hayallerim ,çektiğim elemler, dinmez özlemler




şimdi ayrılık zamanı en umutsuz vakitlerden
sevmekten korkan kalbimin trajik bir özeti bu kaçmalar
ince sızılar eriten düşünceler şehrin kaldırımlarında
ben gibi yapayalnız ve ürkek
sanki bu ayrılığın tek suçlusu benim
onun için bu veda sanki


ne garip en çok ihtiyaç duyduğum şeylerden korkuyorum
sevgiden korkuyorum
bir vapur nasıl kalkarsa bir limandan
istasyondan ayrılırken bir tren nasıl acı acı öterse işte öyle
yıllarca yaşadığım koca şehrin karanlığından, ayrılığından korkuyorum


en çok soğuk kış gecelerin buzlu yalnızlığında
ışık yok ,sıcaklık yok ,rüzgarsa bumbuz esiyor
yüreğimde tiryakilik yapan sürekli bir yenilgi duygusu
kaçar gibi... gidiyorum


hiçbir şey istemiyorum bu şehrin ıslak sokaklarından
gün batımlarından ,anason kokan gecelerinden
dünden daha çok ,yarından daha fazla bana miras hatıralardan






ıslak yanaklara yapışan gözyaşlarına rüzgar vuruyor
içimde nefes nefes büyütüp havaya saçtığım arzular
teker teker kuruyor
sıcak dokunuşlar bırakıyorum
cemreler ,baharlar , mevsimler bırakıyorum


istanbul
her fecrin gül kanatlı rüzgarı
bugün ayrılıyorum senden


redfer