mavi sevdaya bandım yüreğimi
ve sonsuza dek sürecek sanmıştım
oysa sevdamız
yelelerini savurarak kaçıyor bizden
gün be gün

biz böyle bilmezdik sevdanın
dilimizde çığlığa döneğini
bilmezdim adını haykırışlarımın
bir buz mevsimine düşeceğini

kaç kere gözlerine sürdüm sevdamızı
kaç kelime üretti dilim
sevdaya dair kimsenin bilmediği
kaç düğüm attım zamana
çalmasın diye günlerimizi

sustu karanlık kapandı kapıları gecenin
ayaz vurgunu yüreğim
sustukça alevlenir içimde ateşin
örülür ilmek,ilmek benliğimle hasretin

yakamozlar sarılır aşk gemimize
yokluğuna sallanır mendiller
şimdi kirmeninde eğiriyor zaman
yürek yanışlarımızı
efsunlu sevilere düştüğünden beri
yıkar benliğimi kaynar sularla yüreğim

zemherinin nefesinde kavrulurken duygular
hayal bakışların kaldı duvarlarında odamın
uçurumların kokusu yayılır genzime
çeker nefesimi ardına yokluğunun

çırıl bir acı kavrulur sol yanımda
közlerde dilim,dilim yanar avuntularım
korlanır her hevesim
delmenir dudağımda
acıya çağlayan şarabım



HÜLYA ÇELİK