Kaba olma! Odun sanıp, yakarlar.
Ezik durma! Üzüm sanıp, sıkarlar.
Eritirler, her kalıba sokarlar.
Akıl, sır ermez ki insanoğluna.

Eğer yüz verirsen, koyarlar tefe.
Biraz dik durursan, derler ki; efe.
Kimsenin sırtında yoktur ki küfe.
Akıl, sır ermez ki insanoğluna.

Selam versen almaz, başını eğer.
Yüzüne bakmazsan, ardından söver.
Hızını alamaz, belki de döver.
Akıl, sır ermez ki insanoğluna.

Dilde kemik yok ki, her yöne döner.
“Gel otur” deyince, tepene biner.
Halinden anlamaz, artık zor iner.
Akıl, sır ermez ki insanoğluna.

Yardım isteyince, bahane çoktur.
Hele bir borç iste; metelik yoktur.
Kimi züğürt gezer, sanırsın toktur.
Akıl, sır ermez ki insanoğluna.

Dedikodu yapar, günahı bilmez.
Dindarlık taslar da, salahı bilmez.
Attığını vurur, silahı bilmez.
Akıl, sır ermez ki insanoğluna.

Gülünecek yerde, soğukça bakar.
Haddini aşarak bir de laf çakar.
Karabatak gibi her yerden çıkar.
Akıl, sır ermez ki insanoğluna.

İnsan, noksanlardan ari değil ki.
Her şeyi yazmanın yeri değil ki.
Herkes düzelirse; düzelir belki.
Akıl, sır ermez ki insanoğluna.

Gel dostum, bunları takma kafana.
Sen kendine bir bak, düşme tufana.
Herkes hayran kalsın senin vefa na.
Akıl, sır ermez ki insanoğluna.


Sabri Koca

salah: dine bağlılık, iyilik, barış
ari: katkısız, temiz