Buğulanan gözlerim,
Bulutlara takıldı.
Dokununca kirpiğim,
Bir bulut yumağına.!
Gözümden damlaların,
Süzülmesi ondandır.
Hep seni arıyorken,
Islanan bakışlarım.
Hatırladı maziyi,
Hasretin sarıyorken.
Bir bahar yeli gibi,
Geldi geçti aşkımız.
Yıkıldı hayallerim,
Viran gönül köşkümüz.
Ne kaldı bak geriye,
Mutlu güzel günlerden.
Bitmeyen yalnızlığın,
Farkındasın değil mi ?

Pencere kenarın da,
Bakıyorken yollara.
Dalıp, dalıp giderim,
Nükseden anılara.!
Ah çekince derinden,
Sezilmesi ondandır.
Kapanmayan yarayı,
Sen açmıştın sevgili.
Kalbimi ve ruhumu,
Saran, sarmaşık gülü.
Bak bunun affı yoktur,
Almayasın ahımı.
Aklım başım da değil,
Şaşırdım ben yolumu.
Kuruyunca umutlar,
Düşler oldum ölümü.
Ben de rahatsızlığın,
Farkındasın değil mi ?

Kendimden geçiyorum,
Bakınca gözlerine.
Sevdayı içiyorum,
Mest oldum sözlerine.!
Böyle içli şiirler,
Yazılması ondandır.
Ne baharlar yaşadık,
Hiç farkına varmadan.
Ne gittin sen neden ?
Bana bir şey sormadan ?
Ne yaparım sen yokken!
Nasıl yaşarım söyle !
Fedakarlık var aşkta,
Kolay değildir öyle.
Vuslata ulaşmanın,
Yolu buradan geçer.
Ayrılık sa bir kalbi,
İnan çok çabuk seçer.

Müptelanım ben senin!
İlla ki sensizliğin,
Farkındasın değil mi ?

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ