Yanaklarında söndü yıldızlar
Taammüden sanık bir ay ışığı şahitti
Vuruldum gözlerinden
İlle de sen diye haykırırken yüreğimin dili
Her susuşun da şiir döküyor damarlarıma dolup
En iyisi susarak anlatmaktı seni gecelere
Gözlerimden süzülüp şelalelerce

En iyisi gözlerini hayal etmek
Ve kaybolmak umman derinliğinde
Bir volkan kaynar ki çıkmaz sokaklarında gecelerin
Dedim ya hiç kuytusu kalmamış yalnızlığın
Çöküyor gece omuzlarıma
Hayalini sağarım puslu karanlıklardan
Deşer yaralarımı gecenin düş’leri
Sağanaklaşır yıldızların yağmuru



Bir karanfil yanar korlu avuçlarımda
Alıp götürür yalnızlığım, bitimsiz karanlıklara

Yıllarla yarışır yorgun gözlerim
Ellerimde, ne zaman filizlenecek umutlar hep beklerim
Pıhtı atar odasından, taşarak yüreğim
En alıngan sözcükler dilimde
Figüran düşler koynumda
Sancısı yokluğunun sağımda ve solumda
Gecenin denizi yüreğimi vurgunda


Ben ne ağlayan ne inleyen vuslatlar bilirim
Sarardı ümitlerim
En sarı hazanda

HÜLYA ÇELİK

Dost Kalemlerden

Ne zaman hüzünlensen
Yıldız kayardı gözlerinden...

Bilir misin gece gözlüm
Ne zaman yıldız kaysa
Bir dileğin altında oturup
Tan vaktine ağartıyorum saçlarımı..Değerli şairem Neslihan Özhan teşekkür ederim.


Hangi mevsimin
göğsüne koysam ellerimi ellerin diye
yara alır düşler’im
düştüğüm sensizlik uçurumlarında
sevda büyütürüm
dudaklarından dökülecek iki kelimeye
gebe bırakma ruhumu
vakitsiz doğacak hasretlere...Değerli Şairem Gamzelim teşekkür ederim.