Bacak arasında sıkıştı eller,
Ellerin içinde saklandı sonuç zarfı
Zarfın kıyısından sızdı bir sürü çalkantı.
Ruh o çalkantılarda boğuldu kaldı.

Retorik gölgeler fısıldadı durmadan;
Yaparsın...
Nah yaparım!

Bir hüzün ezgi çaldı uğulunda beynimin.
Erilme ereğinde çığlıklar attım birkaç
Hiçten çok, çoktan çok eksik...

Tepemde bir ama müsteşar hayat bakanlığından.
Kör talihim güçlü bir müsteşar kadar.

Kalabalıktı çok, ıssızdı bir o kadar.
Didaktik nutuklar,
Dibi gözükürmüş gibi duran girdaplardan kurgu
egoist senaryolar...

Çok mu dağınık dedim
Delirmek için etraf?
Daha az sandalye olmalıydı tekmelik.
Gerildim, gerildim...
Sandalyelerin gölgelerini bile deviremedim...

İyelik sıfatlarıyla seslenilen imgelerimin üstünde
kalın bir çığı...
Çığının örgüsü heryerinden delik...
Altına girdim, gizlenemedim...

Josephine kadar aşağılık olmamalıydı ünü
Belki bu evrilmenin...
Ya da sevimsiz alışılmışlıklarla tarif edilmemeliydi
Muhtemel isimleri zarfın içindekinin..

Teneşire yaklaştırır mı zarfın tutkalı?...
Zarfı ama müsteşar mı açmalı?

Kasıldı bacaklar sıkıştırmaktan elleri
Eller zarfı kilitledi.
Lakin;
Yazan yazıldı,
Hiçbir şey silinmedi.

2 Nisan 2018
USLUZEN