göğsümü sınar kalbim
bileklerimde intihar rengi
rüzgarı giyinmiş kuşlar uçup gider içimden
saklı yaralarım var
kendi uçurumlarıma kanayan





terli bir sabaha atarken şafak
dağlarda ilkbahar
bense ağlıyorum
kalbimde erguvan çiçekleri








şimdi diyorum
bir zeyilname yazsa hayat
yüküyle gelse ömür
bir sıcaklık yürüse ellerimden
fütursuz bir yağmur yağsa
acil,
hemen gel desen
yalnız ben kalbinde ıslansam senin
sonra doğsam yeniden
meltemden derlesem soluğu
bir gül boyansa içimde
dallarda sen tomurcuk
kuşlar sevişse üstümüzde
her sabah sen açsan dudaklarımda
türkülere aksa sesim







bir başka türlü şey bu
tipiye yakalanmış yılkı atları gibi
gözyaşlarımı kimse görmeden
yum gözlerini
ölüyorum
acil diyorum
kalbimde erguvan çiçekleri












Mart/2018/antalya
sıtkı özkaya