2
Yorum
10
Beğeni
0,0
Puan
11387
Okunma
çocuklar uyanmadan
gün doğarken gömün beni
ayazı giyinince ıssız geceler
dağları sererdi üstüne
sıcaklığına kuşlar üşüşürdü gökyüzünden
ne silah kuşanmıştı ne korku
düşününce Harran Ovası’ndaki kimsesiz çocukları
uyanıp uykularından
teneffüse çıkardı geceleri
rüzgar giyinirdi gözleri
ne yağmura boyun eğerdi
ne de teslim olurdu sele
Pülümür’e yaslamışken sırtını
gülüşünden vuruldu bir okulun önünde
sırtına saplandı kurşun
demedi of
yüzükoyun kapaklandı
sürüklendi Dersim’e
gelincik tarlasına döndü yüreği
sadece saçları üşüdü o gece
Uzatın ellerinizi
Zigana’dan kuşlar inmekte Dersim’e
Temmuz/2017/Antalya
Sıtkı Özkaya
Şiirin sahibi
Cevap Yaz