0
Yorum
8
Beğeni
0,0
Puan
405
Okunma

kül kokusu
birikiyor gözlerimizde
göğsümüzde üşüyense yaralar
omuzlarımıza düştükçe
göçmen kuşların agusu
huysuz bir vicdan azabı çürüyor içimizde
oysa türüm türüm bahar gibi
yediveren kokuyorsun sen
yada nebileyim
sonbaharda fesleğen
bana çarptıkça dalgaların
İçimden geçiyor bulut yüklü bir tren
ateşe yürüyor rüzgarlar dudaklarımdan kalansa
Kanıma karışan bir nefes duman
12 Ekim 2024
Sıtkı Özkaya / Antalya