3
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
2570
Okunma
Sadık bir dostluğun sarhoşlukları arasında,
Mutlu günlerim akıp gidiyordu İris’in yanında:
İris’i hâlâ severim ve hep de seveceğim,
O da aynı ateşten yanıyordu benim için:
Ne zaman göğün emriyle, bir acımasız tutku
Güzel aşklarımın içinde benden bu aşkı uçurdu;
Ve, bütün zevklerimin akışını keserek,
Pışmanlıklardan bana, sonsuz bir keder bıraktı,
Ah ! Şiddetli bir darbe aklımı başımdan aldı!
Çok gözyaşı döktüm ! Çok çığlık attım!
Acımı daha sonra ne acılar izledi !
İris, benden daha az acınacak haldeydi :
Ve, üzücü bir kaderle hayatı kaybetse de,
Heyhat ! Daha çok ben kaybettim, onu kaybetmekle.
Nicolas Boileau (1636-1711)
Çev. Sunar Yazıcıoğlu
5.0
100% (6)
Cevap Yaz