Bak işte akşam oldu. Gökten bir güvercin kafilesi geçiyor.
Hiçbir şeyin çekiciliği ölçülemez aşk ateşiyle,
Ey keçi çobanı, dudağının üstündeki kavalının sesine
Kamışların arasındaki bir kaynağın serin gürültüsü eşlik ediyor.

Gölgesinde ot daha yumuşak, altında uzandığımız çınarın
Arkadaş, başıboş bırak, şu aldırmaz keçiyi,
Duymuyor sütten kestiği oğlağın melemesini,
Gitsin, kayaya tırmansın, tomurcukları koparıp yesin.

Flütüm, farklı yedi baldıran sapının birleşmesiyle
Yapılmış, az bir mumla birleştirilmiş ve tiz sesliyle
Veya pes sesiyle, ağlar, şarkı söyler yahut inler gönlünce.

Gel. Sana Sinekkapanotunun ilahi sanatını öğreteceğiz,
Ve senin aşk iniltilerin, bu kutsal boruyla,
Göklere yükselecek ahenkli nefesin arasında.

José- Maria de Heredia (1842-1905)
Çev. Sunar Yazıcıoğlu