1
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
1402
Okunma
Eriyordu zaman,
Dallar yelkovanı taşıyordu...
Akrebin iğnesi bir atın nallarından yol bulup toprağa karışıyordu.
Kır at sonsuzu taşıyordu boynunda.
Sen geldin aklıma,
Sen sonsuzun süvarisi
Plastik bir oyuncak gibi
Ufku ellerinde taşıyan dağlar arasından,
Kızıla çalan haki bir toprağı
Çekip koyuyordun önüme.
Zamana mezar kazan eriyik taşlar gibi,
Sen kalbimin orta yerinde
Tahtla tabutu karıştırıyor
Sakarlığını sevdiriyordun.
Bir resim ancak böyle mahvedebilirdi insanı.
5.0
100% (3)
Cevap Yaz
