şakağıma dayalı ihanetler
tetiklerken intihar kokusunu yastığıma
toplanıp toplanıp
boşalır çöpe ince ayar emekler

düşerken kirpiklerimden çirkin gölgeler
dolar
küflenmiş sadakat gönül gözüne
çürür kör inanç
top oynar in cin kulvarlarında

vururken dimağımı algılayamadığım çığırtkanlıklar
kabarır ha bire
gövdeme hapsettiğim kızıl kaftanlı öfke

güm
güm
güm
dövüyorken etten duvarları
çıktısına varma çabası içinde sonlanmayan çocukluk
düşe kalka
kalka düşe
gelmez içimden ilk defa ayaklanmak
kesilir uçurtmamım gök rengi ipleri

kim bilir kaçıncı şiddetiyle gelecek depremler
çekerken köklerini gövdemden
asırlık çınarlar

emerken zehrimi şiirler
ben istemem artık
imge olmak

heryerkaradeniz
büyüdükçe dalgalar
yetişemem içimde yırtınan anaforlara

körüklerken sol yanımı şeytan
ser veririm
gömüldüğüm sığlara

gömleğini geceye bırakmış yılan gibi
kıvranarak sürtünür göğsüme
suçluluk
konar noktama…




Sude Nur Haylazca