Okuyup da adam olacaklardı,
Çeltiksuyu yatılı bölge okulunda,
Bingöl’ün kimi fakir çocukları da...

Ali Çakar Dede ve diğer tüm büyükleri,
Tuncay, Akif, Erkan, Suat ve Uğur ile
Daha nice evlatlarını, can kuzularını,
Bunun için onbeş yıldır umutla büyütüp,
Bunun için beklemişlerdi okumalarını...

Hırsız ve de soysuz,
Aşağılık ve vicdansız;
Yalakalar, pislikler ve saire;
Kim varsa içinde bu kirli çarkın,
Onlara diyorum ben, anlayın işte siz;
Göbekten bağlandıkları yağma sisteminin,
Çürük duvarlarıyla birlikte ve kolkola,
Seksen dört Bingöl’lü çocuğum(uz)u da,
Yaşamlarının daha ilk baharlarında,
Sabahın köründe gönderdiler öte yana...

Okuyup Adam Olacaklarımızı ve
Kendi yarınlarımızı, hem de umarsızca;
Göz göre göre ve de vicdansızca,
Soygun payına kurban ettiler;
Ve bir kez daha, ve bir kez daha
İnsanlığın taaa içine ettiler...

Aynı kara gün, aynı acılar
2008’de Çin’e de uğradılar;
Girmiş ya hırsızlık virüsü insana,
Bizde de olsa,
Çin’de de olsa farketmiyor;
Millet vahşi kapitalizme esir olmuşsa,
Unutturur insanlığını da sonunda,
Beyinleri, bir türlü insan beyni olamayanlara...

Ve sonunda koca koca kiriş ve kolonlar,
Hain ve acımasız katiller olurlar;
Çocuklarımız ise artık ÖLÜ çocuklar,
Ne yazık ki hırsız beyinlerin kurbanı oldular...

Bu kez 2011’in bu soğuk kışında,
Öğrenciler, öğretmenler ve biçare halkımız,
Maalesef ki ne maalesef a dostlar:
Devlet yine uyumuş, malı götüren götürmüş...
AH Kİ AAH, VAH Kİ VAAH, hemde ne AAH;
Bu günahsızlar da, hırsız beyinlerdeki
Korkunç virüs, SOYGUN PAYI’nın kurbanı oldular...

Bu şiir, depremler oldukça,
02.Mayıs.2003 Ankara
14.Mayıs.2008 Mersin
25.Ekim.2011 Mersin’de 3 bölümde yazıldı.

Yalçın Öner