CEYHUN-(AMUDERYA)-ÇEMEN İLE MERGEN-(23)

Sahar, söylediği ağıdın ardından, elinin tersi ile göz yaşlarını sildi, derin bir nefes aldı, belinden çıkardığı hançerini, kendi kalbine saplayarak, intihar etti. Bunu gören babasının askerleri atlarına binerek, orasını terk ederek kaçtılar.
Kıvanç Bey’in görevlendirdiği 10 güçlü alp, Mergen’in nerede tutulduğunu öğrenmişlerdi. Ani bir baskınla Mergen Alp’i kurtarmayı planlıyorlardı. Gizlice çiflik çevresini kuşattılar. Hiçbir hareket yoktu.
Kapıya yaklaştıklarında, kapının da açık olduğunu gördüler . Koşarak binaya yaklaştıklarında Mergen Alp’in cansız bedeni ile karşılaştılar. Sırtında 2 ok, vücudunda kılıç yaraları vardı.
Onu bir beze sararak, bir at arabasına yerleştirdiler. Sonra da Yomut obasına doğru harekete geçtiler. Alpler yetişememişti. Bu yüzden başları eğik girdiler obaya. Haber çabuk yayıldı ve Çemen’e kadar ulaştı. Çemen Mergen’in öldüğünü duyunca, meydana, cenazenin başına nasıl geldiğini bilmiyordu.
Öyle bir feryad-ı figan yükseldi ki göklere, adeta yer yerinden oynadı…Şöyle diyordu Çemen…

OY AMUDERYA

Kurusun akmasın, dalınla, kolun
Böyle yapa yalnız, kal Amuderya
Çiçekler bitmesin, açmasın gülün
Olmalı her yanın, çöl Amuderya

Aktığın sürece, murada erme
Kıyında yetişen, bir çiçek görme
Suyunu bu yana, bir damla verme
Tüm suyun Aral’a, sal Amuderya

Söğüt dallarına, kuşlar konmasın
Suyundan içenler, bir kez kanmasın
Yanından geçenler, adın anmasın
Olmasın üstünde, yol Amuderya

Yağmurlar inmesin, yazın bağrına
Kimseler bakmasın, feryat, çağrına
Ne canlar verildi, senin uğruna
Her zaman kahırla, dol Amuderya

Kimseler seninle, aşkı tatmasın
Kalpler taşlaşsında, artık atmasın
Kuşlar şakımasın, bülbül ötmesin
Bitmesin kıyında, gül Amuderya

Hep beni ağlattın, gözümde bittin
Sen benim yârimi, ölüme ittin
Oysa sen Yurduma, hep berekettin
Seni sevmiyorum, bil Amuderya

Lüzumsuz, çınlıyor, burda ağıtlar
Yazmaya yetmiyor, kalem kağıtlar
Koşmuyor kıyında, o yağız atlar
Sen yine tarını, çal Amuderya

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

(Devam edecek)