6
Yorum
23
Beğeni
4,9
Puan
877
Okunma
ölüm gibi duyguyu taşırken üzerimde
nelere sahip olduğum değil
kime sahip olduğumun kuytularında
sevmeyi tekmelemiyorsam
kalmak içindir bu
avuçlarına
bir papatyanın önünde
ruha sindirdiğini yazmak
ruhun işidir
an an
araya mesafe girmeksizin
cüce bırakmadan duyguları
gecenin içinden yıldız gibi parlamak
öperek dişlerini aşkın
yalnızlığı tamamlayan elle uyanmak
yaprakların derin yeşilinde
dağların ıslaklığında
çiçek toplamaya benzer
aşk...
olgun ışıkların yanında olabilmek
duvara bir şiir asabilmek
sessizce başlayan ırmağın yankısı olabilmek
sevginin önüne saygıyı koyabilmek
kalbin ürünüdür
5.0
90% (9)
4.0
10% (1)