34
Yorum
103
Beğeni
5,0
Puan
4099
Okunma
ağzında intihar eden vadesi dolmuş bir cümleyim
kalbimde kazı yapan bu sancıyı
isminin verildiği sokağınıza terk ettim
yüzünde’n aşk çalan bir şarkıyı üzerine örttüler
daha reşit değilken sallandığım beşikte
göğsünde dicle emziren mevsimler devirmiştim
zap suyu serinliğiydi nefesim
ikiye bölünmüşüm insan soyunda
sabrımı ısıranlara kaptırdım hüviyetimi
içi boşaltılan mezarın derinliğinde
yok sayılan cumartesi. annemdi
rüzgârın ritmine kapılan hayallerde
emanet sevinçler salmıştım uzaklara
vaktiyle rastladığım meksikalı köylüye
özendiğim de olmuştu
oysa demire şiir söyleten
kawa’nın elleriydi geçmişim
ateşe sarıldığım kadardı yanmışlığım
biraz aşktan
biraz da sevdanın kudretiydi
eğilip bükülmüşüm...
kuyuya aşk dolduran rüyada iki yiten endişeydik
orkide kokusu sinen ciğerlerimden
hep seni öksürdüm. ölürdüm sen içimden düştükçe
parçalar halinde taştım dünyanın dışına
kentlere yayılan yalnızlıkların arasından
gözlerine nişan alıyor kimsesizliğim
-beni sadece sen uyut bakışlarındaki çukurda…-
Cömert Yılmaz
5.0
97% (71)
4.0
3% (2)