Okuyup düşünmek gelir içimden.
Söyleyemem düşündüklerimi
Neden mi onu hiç sorma.
Adımlarım alıp götürür beni gideceğim yere nasılsa
Zaten kaldırımlarda aşina bana.
Bir ayak seslerim karanlıkta sessizliği bozar.
Birde sensizliğe söylediğim şiirler.
Ha sen bunlardan habersizsin nasılsa.
Eskiden ikimiz yürürdük onca yolu birlikte.
Artık bir başıma arşınlıyorum oraları.
İçim acıyor susuyorum.
Haykırmak geliyor içimden yapamıyorum.
Sonra sonra kaldırımlardaki ayak seslerim karışıyor geceye.
Ritmi bozuk bir saz gibi anlamsızlaşıyor sesler.
Bak görüyor musun bilmem yine yaptın yapacağını.
Hem kaldırımlar da eskisi gibi değil artık
Onlarda zamana uymuş biliyor musun.
Aynı insanlar gibi vefasızlaştılar
Bak okudum yine duvar yazılarını.
Eskisi gibi tat vermiyorlar.
Niye mi?
Vallahi hiç bilmiyorum.
Bundan sonrada öğrenmek istemiyorum.
Ara ara geçerim buralardan eskiyi yad etmek için
Oturup düşünürüm sırasıyla her şeyi.
En çokta seni.
Az gülümserim kendi kendime bir zaman.
Sonra
Sonrası işte düğümlenir boğazıma bir şeyler.
Susarım ayaklarım adım atmaya mecalsiz.
Omuzlarımda onca yük.
Ah ulan diyorum.
Sonra neyse ile avutuyorum kendimi.
Kaldırımlarda başlayan gece yolculuğu biterken.
Aklımda kalanları yazıyorum duvarlara.
Okunsun diye.
Hani okudum ya yazdıklarını.
Okursun belki sende bir gece.
Kim bilir.