Ah be Karasevdam !
Ben nelerden vazgeçtim de
Bir pişmanlığı konduramadım senli günlerime.
Aslında tek celsede bütün acıyı ona yükleyip sıyrılmak vardı,
Ama ben bir tek sana yakıştırmıştım sevdayı,aşkı.
Aşk senli günlerde pek şık duruyordu.
Her şey güzeldi…
Mevsimler,iklimler,çamurlu yollar,üşüten havalar…
Bu kentin kerpiç evleri,
Saçaklarından sarkan buzun çok hoş edası vardı senli günlerde.
Penceremin pervazına konan kuşların
Odamın tavanında yankılanan sesleri kulaklarımda hâlâ.
Hani bu aşk masalları var ya !
Bana uyar demiştim,seven ben,sevilen sen ..
Acaba boyumdan büyük bir işe mi kalkışmıştım !?
Olmamalı mıydı aşk üzerine kurulan hayaller !!
Olmalıydı be can, olmalıydı.
Hem de en alasından bir sevda yaşamalıydık biz.
Ama yine de pişmanlığım yok ,
Seni sevdim ve çok seviyorum da..
Ne gidişin umurumda,ne dönmeyişin..
Aslında dönme ihtimalinin olmayışı da umurumda değil..
Belki de nasibimde sensizlik varmış,
Bana da boyun bükmek düşer
Ve bana düşeni de en güzel şekilde yaşamak bana yakışır.
Bu ihtimale sığınıp unutuyorum bütün acıları..
Aslında sevda yüreğimde bir yaraymış,
Bu yara devasız bir illet, yenemediğim..!!