Kirpiğimin ucuna kadar kırgınım hayata..!!
Yokluklarla yaşatıp,
varlıklarına en çok ihtiyacım olanları bir bir aldı elimden.
Bütün çırpınışlarım,
haykırışlarım hep karşı yamaçlara vurup yüzüme geldi.
Uykusuz gecelerim,
kızarmış gözlerim ve yorgunluğum kaldı bana.
Dünden bugüne omuzlarımda nasır tutan yükleri taşıdım
Gücümün yetmediği ,
beni çaresiz bırakan bir çok şeye boyun bükmüşlüğüm vardır.
Aç kalmışlığım,
beş parasız ortada kalmışlığım vardır
Kimseye anlatamadığım suskunluklarım,
yüreğime gömdüğüm duygularım ,
hayra yorulmayan düşlerimde boğulmuşluğum vardır.
Yardıma ihtiyacım olduğu zaman ,
en çok güvendiklerim en önde gitti
Gelenler de gidenleri aratmadı,
onlar da bırakıp gitti.
Dost diye elimi uzattıklarım ayağa kalktıklarında,
ilk benim elimi bıraktı
Dün soframda karnını doyuranlar,
bugün karın tokluğuna beni sattılar.
Bir yar sevdim bunca olumsuzlukların arasında
O’nu bana verdiği için bütün aldıklarını bağışlayacaktım hayatın
Bir de baktım ki, bütün gidenlerden öteye en güzel o gitmiş..
En çok da en çok ihtiyacım olana kırıldım.

Velhasıl-ı Kelam çok kırdılar !
Hem de en hassas olduğum yerden
yüreğimin dost dost attığı yerden.
Kopardılar sevgiye,güvene dair ne varsa,
ayaklarının altında ezdiler bütün hevesimi.
Her ne kadar kırgın olsam da herkese, kızgınlığım yalnız kendime...
"Sen " diyorum bazen kendime,
"sen eğer izin vermeseydin bunlar olmayacaktı,
bu fırsatı veren sensin ...."
Şimdi sokaklarda esen başıboş bir rüzgâr gibiyim.
Mutluluğum göç eden kuşların kanadında.
Sonsuzluğun yolsuz ,garip bir yolcusuyum artık
hiç bir gidenin geri dönmesini bekleyemecek kadar yorgunum.