en soylu seher rüzgarlarından yaratılmış
bir dünya kurarım her sabah
yarısı adem yarısı havva
yarısı çöl yarısı leyla



elma krizantemlerinden bir demet sunarım
az da olsa gün ışığının simetrik düşlerine
çiçek açmış bir elma ağacının yanı başında
kırmızı elmalar çizerim
yaprakları kımıldar hafiften



gölgenin en koyulaştığı yerde
belki var belki de yoklar








bir mumun ardında bekleyen ışık
ruhumu sallar durur
yer çökmedikçe gökler yarılmadıkça
elma kokusundan ayrılmadıkça
küsmedikçe mor salkımlı üzüm asmaları
binlerce şafak dokunur gün ışığının parmak uçlarına



taze resimler çerçevelenir kaldırımlarda
okşar saçlarımı hayal –meyal şeyler









ince bir yağmura yakalanır sokaklar
bir hayalet dolaşır en tenhalarda
her şeyin hiçbir şeye karıştığı
bir eski zaman öyküsünden
içli şarkılar kadar yanık
gurbete yakılmış türküler kadar derin…



serin bir sancı yürür zamanın yüreğine
dudaklarında acı bir tebessüm







elim karıncalanır açamam
çok sayıda elma ağacına kırağı vurmuş
baştan aşağı buz kesmiş her yer
su damlaları serpilir üzerime
buzlara çarpıp çarpıp



ölü elma çiçekleri görürüm sokak köşelerinde
duvar diplerine bırakılmış
gönül zembereğinin darmadağın olduğu
çığlığın bir isyan çağlayanına dönüştüğü yerlerde



titreyen zembillerde
elma ölüleri







alaca suretlerin hoyratça tırmaladığı loş kentler
karanlığa bulanan akşamların aldırışsız geçişleri
uzatın ellerinizi elma kokan gecelerin koynuna


nefes nefes
ısınsın elleriniz



redfer