ey gökyüzünden tılsımlar döküp parlayan güneş
aydınlığı ile karanlıkları yakıp yandıran ışık
şimdi ateşinle ham duygularımı etkile de
bir alevinle şu katı kalbim binlerce tutuşsun
kurtulsun mahzenlerindeki gölgeler



can kadar aziz bir nefesle özgürleşsin
kutlu bir fanus içinde ummanlara salınan ruhum









ey içindeki volkanı söndürmek için gözyaşı döken güneş
şuleler arasına bıraktığın beka sırrını
inkılaplarını inkişaflarını isyanlarını
cehennem ile sırat arasında o şiddetli fırtınayı
o lav tufanını gel de şu kalbime sor



çilesi bin bir gün bühtanları bin bir gece
kelebekçe bu can bunca ateşe nasıl dayansın








ey her zerresi zulmetler üzerine serpiştirilmiş güneş
haşyetinle derinleşsin en kızgın secdelerin
arzın sinesine işleyen ağlayıp inlemelerin
o azametli saltanatın yeller essin yerinde
daha hiddetlisi en şiddetlisi benim sinemde




kalbimin her bir katmanı nice kıyametler koparsın
eriyip nice pınarlara nice mevsimlere dönüşsün


*

redfer