1. DEVİNİM

tensel coğrafyasında çiçekler açmış kadının
adamın tinsel coğrafyasında rüzgârlar esmiş

o rüzgârlar o çiçekleri sallamış ha, sallamış ha, sallamış ha

evrensel’e ermiş elleri kadının
adamınsa kelimeleri allah’a

2. DÜNYA YENİDEN

seni ne vakit
öpmelere çalışsam
alnının aklığından
papatya tarlasına dönüşür yüzün
yeniden kurulur dünya

kötülükler toplar
pılısını-pırtısını

zulümlerin kaynağı
soyu-sopu şiirsizliğin
çeker-gider

saçlarının arasında
gezinir ruhun
bitişik
ayrı

karnında
kelebeklerdir artık
kimbilir, kaç çarpı onlarca

zümrütten bir kısrak olur
teninde
azgınlıklar

alev yüklü gemiler geçer
kıpkırmızı denizinden ağzının

çırpındıkça çırpınan
yığınla ceylân yavrusu
susmaların
susmaların

işte, sayısız güneş sana
aha, tanrı!

bir sevda parabolü sonsuz
koordinatlarında sözcüklerinin

yeniden kurulur dünya

3. ANLADIK

git artık
giderken gözbebeklerini de götür yanında
gözlerimin içine giriverirler
kötü huylu urlar gibi, virüsler gibi
benimle kalırlarsa

git artık
gazeller söylemektir nasılsa mevsimlerden
aylardan ayrılık
günlerden mi sevgilim?
fenâlık kere fenâlık

aşk dedikleri şu yalan ülkesi
son hızıyla çürüyor: yerde, zamanda
anladık

4. BİRLİKTE

saçlarından ilkyaz kokuları geliyor, hissediyorum
ve yüzünde bir nehir çağıldaması
gülümse hadi, dünyanın da yüzü gülsün
ufkumuzda sarıasma kuşları uçuşsun
dağlarda: duman duman yalnızlıklar

bakarsın, bir kuytu bulur otururuz oraya
büyüklüğünden bahsederiz bir iyiliğin
sabahlara dek sevişiriz, kan-ter içinde
ömrümüzün sevinçleri taştıkça taşar
kalbimizin atışını birlikte dinleriz

elimizde zülfikâr, semah döneriz

5. İNSANIZ YA

insanız ya
bu yüzdendir işte
çiçeğe kesmiş bir dalın
gürültüyle kırılması
apansız içimizde

ayrılmış bir sevgilinin
çürümüş gözbebekleridir
ve ne yapsa, ne etse
söylemediği bir türlü
kalbinin dehlizlerinde

emeğinden vurulmuş
bir işçinin, bin işçinin, milyon işçinin
haykırışıdır eklenmiş
sesimize

duramayız ki
kör
sağır
dilsiz
böyle kokuşurken dünya

insanız ya!