bir zamanlar
üstü-başı şiir olan bir adamdım ben
gözlerim büyürdü dağlara baktıkça
saçlarımda meltem okşayışları
neye dokunsam, neyi koklasam
birkaç imge çıkarırdım mutlaka

topluma yön çizen egemenlerle
savaşırdım durmadan
bütün savaşımlarda mağlûp olurdum
ama olsundu
yüreğimin kıvılcımları yeterdi bana

topraktan esinlenen bir soydan geliyorum
fazla söze gerek yok, bilenler bilir
üretirdim, çoğaltırdım özgürlük idesini
tarlalarda meydanlarda akarsularda

sevdiklerimi ölürcesine severdim bir zamanlar
yaşamak deyince onu anlardım
bütün olumsuzluklar beni bulsa da
bir duvarda taş olmak gibiydi sabrım

o zamanlar da öyleydi gerçi
dünya dedikleri bir bataklıktı
işte ben o batakta
her biri cihan parçası ulvî sözlerin
çağrısına uyardım
sevinçten çatlarcasına

üstü-başı kederistan biriyim şimdilerde
ağıtlar yakıyorum o zamanlara