Bir kuram bir de kayıp;
Bir sure yetse keşke tüm ömre
Derlemekle geçti zaman madem
Düne teyelli yeknesak umutlar
Bir de bade gözlerinde işveli edasından
Uzak kalmak adına sevda masallarında
Üreyen hazan misali nice kımıltıyı
Taşırken güne
Dünden uzanan yorgun bir nükteyi de
Sunarken elden ele…

Ne duruyorsun?
Sus’ların gizeminde mademki teyit edilmiş
Bir acıyım
Hele ki benliğin sundurmasında
Ha düştü ha düşecek
Ela bir sanrıyım
Hem, kim bilecek bu deyişleri
Nazenin tınısında kelamın
Onca bedel ödeyişleri
Üstelik istimlâk edilmiş lahzasında şiirin
Bir de taş üstünde taş kalmamışken
Bunca yasta
Hadi tutuver elinden şirin lehçemin.

Bir de mıhlanmış gözlerimde
Resmettiğim şu aşkı mühürlesin evren,
Dediğim ne ise bu güne kadar
Unutmayı bil ki tek elzem
Ve dokusunda yüreğin
Bir hücreden mütevellit olmasa da elem
Doğduğum güne değil lanetim
Bilakis tutulduğum güneşin nezaretinde
İçimde saklı onca kehanetim.

Ser de verdim sır da
Hem de ökçeleri ulaşmışken benliğin
Ta arş-ı alaya,
Sağır Sultandan al istersen haberimi
Bir de tuttuğum güncemde
Aşka dair kelamı banmışken habire
Özlemin en derinine.

Neyden değil hasretin tınısı
Kime dair kim bilir
Yetim düşlerin raksında
Yolu düşmüşken meleklerin
Reşit olmamış aşkıma,
Sabır ihsan eyler Mevla’m
Yoksa nasıl dokunurdum yüreğin kutsalına?

İçimde ne şer ne şatafat;
Diril yenilgimde bir de çocuk kalbimde
En şaşaalı nakarat
Yine bilinmezin nezdinde
Sunumu olsa da sevginin diğer ucu,
Gönülden gönle kurulu bu köprüyü yıkmaya
Söyle kimin yeter gücü?

Allah adına çıktık madem yola;
Mademki bağlandım ezana ve aşka yine
Ant içtiğim namusun
Bir diğer adı gözümden sakındığım
Bağrımda o titrek alev,
Gönül gözümde yanarım da yanarım
Hem düne hem yarına çıkmaya
Yetmezken gücüm
Üstelik en susuz vahayım
Susamaya değilken özlemim
Sadece hayata direndiğim.