-biliyor musun,
veda etmez sevdasına hiç bir kadın
toprağa
suya
kayıp giderken bir yıldız gibi
hiç bir aşk amanet edilmez emin olmayana-


alt üst ederek uzak ihtimalleri
bir nisan şakası gibi girdin hayatıma

nasıl küsebilirdim ki sana
en kaba espirisiydin düzenin


ten tene kavuşamadan da
kırılabilirmiş kanatları vuslatın


suçu,
suçlusu yok göçlerin
zarı inceymiş yüreğimin
öyle demişti giderken biri

aldırma,
saçılan narın acizliğinde titremelerime
değişen iklimlerin azizliği
de geç


nazende olana naz neylesin
körpe karıncalar kadar taşıyamazken gövdemize sığmayan bir yükü
öze ne diye değsin har

mevlananın şemsde gördüğü değil midir kainat

usul usul tüketirken kendinde beni
ihanetin soğuk ve kocaman elleri
değmesin bakışına


ardından bakakalmak
kanadı kırılan turnanın çaresizliğidir



bu şakanın ömrü de bu kadarmış sevgili
sen benim en mahsum günahım
en emin olana emanetimsin artık...

-ne zaman ki
şah oldu nefsin
düştü gözlerin şeytanın bahçesine
geçip bizden
ilk sen sustun aşk denen illete

düşemem yollarına
dokundun yaramın anadiyarına -


sude nur haylazca



10 temmuz 2017

18:58