uykumuzdu
getirip avuntular bıraktı bahçeme
rüyalar büyük çocukların gölgesinden
bir kuşla yarışan seyir yaramazının
dönüp duran ışığına tebessüm ettik
ne uzun geceydi
ne güzel mutlululuklar yaşadık seninle

ardımızı silip silip yeniden başladık
ne zaman bize bulut getiren bir rüzgar olsa
bozup bozup eski kumsallardan bahsediyorduk
öfkeli dalgalar mıydı bilmem
çürümüş yeni aşklar bırakıyordu kıyılarımıza

o yaz bütün şenlikleri yuttuk seninle
gecelerin yorgunluğumu desem
yıldıza küsen ay gibi
kalbini göğe düşüren sevgiliye sitemler etmiştik

yanaşıyordu suların sesi her şeye rağmen
ormanları birleştiren o tatlı yara
uzadıkça sezgiler beliriyor
hatırlıyorduk dudak dudağa ölmeyi

bir ağustos çıkmazının söylediği gibi
güzel günler bırakıyorum şarkımıza
ezgiler gözlerini yumup gün ışığına doluyor
sonsuzluğu azarlayan yankının dibinde
ilerliyor üzgün yalvarmalar.