Gitme.
Son sözüm bu oldu evet sana.
Bütün gururumu aldım ayaklar altına.
Yalvardım ardından nolur gitme.
Oysa bakmadın bile dönüp arkana.
Gittin uzaklara. çok uzaklara.
Sensiz uyandım yine sabaha.
Heryerde seni arar oldu gözlerim.
Beni bağlayıp bakışlarına
Dönüp bakmadan arkana çekip gittin.
Olmuyor. Dönmüyor dünya sensiz.
Bu şehir sensiz. Bu şehir sessiz.
Yalnızlık yine vurdu başa.
Ne dosta derim derdimi, ne arkadaşa.
Kimsem yoktu senden başka.
Sende gittin kaldım tek başıma.
Çaresiz yapayalnız Dünya’m da,
Bekliyorum sessizce.
Belki bir umut dönersin diye
Ben de düşüyorum elbet aklına.
Belki pismansın şuan.
Gel, çıkarmıyım bilmiyorum yarına.
Gel, nefesim ol, gel geceye sesim,
Günüme ışık ol.
Bunlar son sözlerim olmasın.
Hayat burda son bulmasın.
Bak yine yalnızım sokaklarda.
Nereye baksam sen varsın karşımda.
Bir umut var demiştim ya.
Artık o da yok. Gün de doğmuyor sabahlara.
Elveda artık benden hayata.
Yoruldum yalnızlıktan.
Yoruldum hayattan.
Yoruldum aşktan.
Yoruldum beklemekten
Geliyorum anne.
En çok seni özledim.
Geliyorum yanına bekle.
Hoşçakal hayat.
Hoşçakal martılar
Hoşçakal İstanbul.
Hoşçakal hayaller
Hoşçakal sevgilim....

Erdem SÖNMEZ