1
Yorum
9
Beğeni
0,0
Puan
1036
Okunma
pencereleriyle beni içine alan uyku
yalan bir yerin sessizliği ile baş başa bıraktı
artık gözlerimden ayrılıp kızıl çiçeğe su veren
koca bir yalnızlığı boynuma asıyorum
gitgide daha da küçülüyor
ve büyüyor içime sokulan yara
hayalimin kapılarını aralıyorum bir bir
zerresine binlerce yıl sığan düş
yorgun düşüyor yaşamaktan
parmaklarıma değen rüzgarın uyandırdığı
uçarı beyaz bulut gürültüsü
dalgınlığıma sorup sorup duruyorum
olur ya düşersem boşluğun içine
ellerimden tutan olur mu.
Cevap Yaz