0
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
957
Okunma
öyle uzak gözlerinle seyrederken dünyayı
içinde olmamakla duygulandım
evler arasından geçen rüzgarın bildiği ne varsa
birebir aynı zaman
lakin seyrin süsü bir hayli yakıcı
daha da büyütme bu azabı
bu güzel mavilikler sana da kalmaz
dost masaların ağaçlarla kardeşliği
yarının tatlı dokunuşlarını içinde saklayan kahkaha
çiçeklerle bilenmiş renkli kokular
ve geveze böceklerin sabaha dek söylediği
bütün yalnızlıkları sayıkladım
dönüp durdu bulutlar
yıldızlar bir görünüp bir kayboldu
neler neler konuştuk
neler neler anlatık hayata dair
içime çekilip mucizeleri saydım bir bir
dudaklarından dökülen sevgi dolu sabaha.
