çağırsan da gelemem yok mecalim
ayaklarımda prangalar var
yüzümde korku dolu bakışlarım
yarı karanlık ıslak bir yerdeyim
sanadır isyanım sanadır haykırışlarım
ölümün nefesini hissediyorum ensemde
söyle sensiz bu kaçıncı gecedir
avuçlarımı kapadım sımsıkı içinde hayallerim
bilmem karanlıklar çıkar mı aydınlığa
yeni bir hayat başlar mı ikimiz için
itinayla katladım biriken acılarımı
tekrar karşıma çıkmasın sıkmasın diye canımı
hasret kaldım bir yudum sevgiye
çok görme bana az da olsa mutluluğu
aç ellerini al yüreğimi avuçlarına
titrediğini göreceksin dikkat et de düşmesin
ona can veren bir tatlı gülüşündü
içim kan ağlarken bile gülüyordu gözlerin
hatırlamak istemiyorum ayrılık anını
ne zaman huzur bulmak istesem
sığınacağım tek limandı gözlerin
hissediyordum bir şeyler olacağını
söylemesen de gideceğin çok önceden belliydi
benim ölüm fermanımdı zaten gidişin
sol yanımdan bir şeyler çekildi sanki
sana yakarışlarım bir dua gibi göğe yükseldi
mutluluğa hasret yüreğimin son çırpınışlarıydı
yalnız gecelerimde sen diye hayaline sarılışım
her yanışımda küllerimden yeniden doğuşumdu
gittiğin günlere böldüm terk edilişimi
sevda rüzgarların da aradım iç çekişlerini
içinde bulunduğum açmazların tek sebebi sendin
bilseydin sana böylesine tutkun olduğumu
gidişini erteler geçmişi gözden geçirirdin
hasretine direnişim aslında tükenişimdi
akan her damla gözyaşımda bin ahım var
suçlu yalnız sen değilsin
alışkanlık olmuşsun ben de
ödüyorum günahlarımın kefaretini belki de





Refik
26.07.2017
İstanbul