Bir çığlık sesi bozdu
Gecenin sessizliğini
Şimşekler çakıyor yağmur yağıyordu
Gökyüzü ağlıyordu sanki .

Evin bir köşesine oturmuştu adam
Geçmişin hesabını yapıyordu
Çektiği tesbih tanelerinde
Nerde hata yapmıştı
Yok muydu bunun bir telafisi .

’ İnsan ne oldum değil ne olacağım demeli’
Kaç defa söylemişti bu sözü dili
Nefsi yüzünden kurban etmişti kendini
Dönüşü yoktu geçen günlerin .

Bir gurur uğruna
Kaybetmişti canından çok sevdiğini
Şimdi yapayalnızdı
Her kapı gıcırtısında kapıdaydı gözü .

Ahh bir gelse kapansam ayaklarına
Ad dilesem diyordu kendi kendine
Hastalığı son zamanlarda
Nüksetmişti yine sona yaklaştığını biliyordu .

Tek bir isteği vardı
İmkansız bir şey diliyordu
Ölmeden önce son bir kez
Görmek istiyordu canım dediğini .

Kim bilir?
Belki de onun da içine doğmuştur
Koşa koşa gelip çat kapı girecektir içeri
Gözlerindeki yaşı sildi elinin tersiyle
Kapıya baktı uzun uzun
Kelim-i şehadet getirerek verdi son nefesini ...


Refik
20/01/2023
Edirne