Şerife Bacı genç yaşta evlenmiş
Bir ay sonra harbi umumi çıkmış
Çanakkale’den bir gün haber gelmiş
Jandarmalar kocan şehittir demiş

Şerife Bacı tek başına kaldı
Gazi topal Yusuf ile evlendi
Evle tarla işi Şerife kaldı
Kızı doğdu adı Elif’im demiş

Her evden kağnılar gidecek yola
Cuma günü herkes hazırda ola
Şerife Bacıda hazırdır yola
Geceden cephane de hazırlamış

Şerife Elifi kundağa bağlar
Yusuf’la helallik alınca ağlar
Kara yazmayı da başına bağlar
Allah deyip yola Şerife çıkmış

İneboludan da kağnısı durdu
Mermiler üstüne Elif oturdu
Yorganı üstüne güzel koydurdu
Ya Allah Bismillah diye yol almış

Bastıran kâr bütün yolu kapatmış
Kağnılar en yakın köylere dalmış
Bu gece kapkara haberler gelmiş
Şerife kâr çamur demeden gitmiş

Gökten kârlar lapa lapa yağıyordu
Tek başına yola çıkmış gidiyordu
Ne kadar yol kalmış da bilmiyordu
Karnında açtı o bunu dert etmemiş

Elifi düşündü ki oda açtı
Emzirmeye birazcık olsa çalıştı
Elif uyuyordu vaaz da geçti
Kışlaya tez zaman varayım demiş

Yolda düşe kala da gidiyordu
Donmak üzereyken o titriyordu
Birkaç kez elinde değnek düşüyordu
Kandağta Elifi ağlar duruyormuş

Geriden gelenler gecipte gitmiş
Görülmez olmuşlar o yalnız kalmış
Bu gece varayım dilek dilemiş
Var olan gücünü toplayıp gitmiş

Kârdan kayıp düştü de yuvarlandı
Şerife kalkmaya çok çabaladı
Güç bela kağnıya tutup yol aldı
Artık acı tatlı uykuya dalmış

İyice üşümüştü tir titriyordu
Tipi artmış yolu bile görmüyordu
Durmak ölüm bunu iyi biliyordu
Eliyle ayağı donup buz tutmuş

Artık hiç bir şey his edemiyordu
Kelimeyi şehadet getiriyordu
Kısık sesle son kez bağırıyordu
Kışlanın önünde Cennete varmış

Muzaffer Önler / Elazığ