Bizler,
bir ’hiç’ olmasaydık
onların yüreklerinde,
acaba,
yaşar mıydık bunca acıyı
içimizde.
Demek ki,
bizim yüreğimizde,
’hiç’ olan bir şey yok,
hep var oldular,
hep varlıklarıyla,
acı verdiler…

Hâlâ da,
vermeye devam ediyorlar.

Kolay atamıyoruz beynimizden,
onlar gibi,
her ne kadar,
yaşasak da,
bu zulmü.

Kilitli kaldık
yüreklerinde,
bir türlü
o kilidi kırıp,
bize yelken açamadılar.

Adeta bir mahkum gibi kaldık yüreklerinde.

Çok sevmenin
cezasını çekiyoruz,
onların zindanında.

Belki de,
müstahaktır bu bize,
dolu dizgin
sevdanın esiri olduk,
hiç acımadık kendimize.

Bir türlü,
beynimizden silinmeyen varlıkları,
ölünceye kadar azap çektirecek yüreğimize.

’Herkes hakkettiğini yaşar’ derler ama,
biz haketmediğimizi yaşadık,
ve hala da,
yaşamaya devam ediyoruz bu çilekeş dünyada.

Halide Köksal