"HACZEN SATILIK BEDEN" adlı tiyatro oyunumun final metni!

TİRAD

Ben ki kâinatın başlangıcını temsil eden,
ben ki aşkı insanlığa armağan sunan Ziggurat!

henüz insanlık öfkesini kusmadan
ihanetin talan etmediği zamanlarda
ki
Tanrının saklandığı yerdi bu dünya

mânâyla maddeye
gizlerin şahitlik etmediği bir cennet gibiydi yürekler
Zigguratın had bilmez rahibi
vaftiz eylerken ihaneti
sevdayı koynunda büyüten şeytanın
kulağına aşkı ben fısıldadım.

sen aşka ihanetin sembolü
ve sen siyasetin yüz karası
yalancısı
riyakârı
ve sen, sen, sen kana susamış cellat
ve diğerleri
soyunarak ruhunuzdan aşkı
fethedilmemiş bir cehennemi keşfettiniz
kutlarım sizi

eeey yanlışa biat eden insanlığın yüz karası
ey mutluluğu mutsuzluğa tercih eden çıplak bedenler
ey ruhu aşka aç yaratıklar
bırakın Ziggurat’ın melekleri tutsun ellerinizden
getirsinler huzuruma
çıkartayım yüreğinizden günahlarınızı

varın Babil’e şaraplar taşıyın
varsın kervanlar yorulsun aşka giden bu yolda
kırın testileri
için kana kana mutluluktan mest eden aşk meylerini

hadi ne duruyorsunuz
ben ki size bir kez el uzattım
ahmaklığı giydirerek çıplak ruhlarınıza
mutsuzluğun gölgesini düşürmeyin yarınlarımıza

siz kana susamış cellatlar
siz önümden geçip te giden kerli ferli kodamanlar
işkembelerinize bir lokma fazladan gitsin diye
katlettiniz bütün geçmişimi
bugünümü
yarınımı

cebimde çocukluğumun resmi çıkarın da bakın
o kaldırım kenarında oturan dilenci benim
benim işte
merak etmeyin
senden
sizden
onlardan bir lokma ekmek dahi istemem

siz bilemezsiniz
anlayamazsınız içimde kopan fırtınayı
hem bakmayın ayaklarım yalın
eğnim hırkasız ve açım
üşüdüğümü de sanmayın
insan kaç kere üşür ki zaten
kaç kez umudu çalınır cebinden
geleceğimiz olan çocukların

hadi durmayın alın
alın yarına dair mavi düşlerimi
çalın cebimden bütün umutlarımı
ama
ama dokunmayın insanlığıma
odur tek servetim benim
hadi ne duruyorsunuz öyle
insanlığınıza küfretmeden kavrayın elimi

Efkan ÖTGÜN