Konuşmuyor üstü kireçlenmiş işçi
susuyor,coplanmış köleler
demokratlar fahişelere lanet okuyorken
tahrik oluyor gözleri
çekip kravatlarına kadar boyunlarını
inceltiyorlar,hadım olmuşların önünde
radikal sevişiyorlar ve bir o kadar açık
parmağını yalaması gibi esnafın ince poşetler için
yılmış bir emekli polis silahı kadar tutuk
köleler hareketsiz bugün
yok sanıyoruz
oryantalist bir garp aşığı gibi
eritiyoruz dişlerimizi
ırkımızı,diğer ırklardan çıkarıyoruz
kimi kötülersek
büyüyor oryantalizm
batı da neden köleler yok artık
deyip deyip saçmalıyor Yakup!
bütün köleler siyahtır Yakup!







karlı gecede bir dost uyandırmak kadar soğuk ve
koyu itiraflar bırakıp
camekana yapışmış dillerini izliyor dükkan sahibi
ağzından dökülenler kelimeler değil
ama her kölenin de acıkır karnı
konuşmak,doyurmak gibidir sıska bir çocuk
aynada boşluklarını sayacak kadar kaburgalarını
tek suçu insan olmak
köleler
saçları taranmış,giyindirilmiş büyük bir insanlık ideali
tenleri yanık bir türkü
döl saçılmış her bir dişinin içine
öğünlerini sayıyor toprak
yutup yutup kusuyor köleler
köleler
üstü kireçlenmiş işçiler kadar realist
köleler
hiç yoktan iyidir diyecek kadar tamahkar.















’Temmuz